Afscheid…

Posted on 13/08/2014 by Joost

Nog een paar dagen… 18 augustus vliegen we, terug naar Nederland. Een paar dagen later rijden we naar Berlijn, op naar onze nieuwe woonplek!

De afgelopen weken zijn we al druk bezig met afscheid nemen. We hoppen van afscheids-bbq naar afscheids-bbq en zijn volop aan het weggooien, inpakken, opruimen, etc. Hoe langer we daar mee bezig zijn, hoe meer we uitkijken naar ons volgend avontuur. Maar we realiseren ons ook dat we dit eiland en onze vrienden hier erg gaan missen.

Vorige week hebben we hier op het eiland de ultieme afscheidstrip gedaan: de West Coast Trail. 75 km met volle bepakking van Bamfield naar Port Renfrew lopen. Een fantastisch mooie route. Over het strand, door het regenwoud, over hangbruggen, met kabelbanen, over boardwalks, omgevallen boomstammen, door de modder, ladders op, ladders af. Samen met Jaap en Annet hebben we enorm genoten van deze tocht. Het was iets dat wij nog nooit gedaan hadden: een meerdaagse wandeltocht met volle bepakking. Voor Jaap en Annet was het lang geleden. Maar om te laten zien dat ze dit echt wel eens eerder gedaan hadden droegen ze allebei de rugzakken die ze 30 jaar geleden ook om hadden! Dat leverde ze wel behoorlijk wat bewondering op, niet alleen van ons.

We hadden het natuurlijk tot in den treure voorbereid. Vorig jaar al begonnen met het aanschaffen van een nieuwe tent en vele andere lichtgewicht spullen. Het leverde (inclusief eten) een rugzak op van rond de 15kg. Erg weinig eigenlijk, er waren mensen op de trail met 30kg op hun rug! Alles moest in de rugzak. De campings hebben op bear-boxes en outhouses na geen faciliteiten. Je moet dus al je eten mee en je moet je water uit beekjes halen en eerst behandelen.

75 km in 7 dagen. Het klinkt niet als een enorme opgave, maar het was zwaar genoeg. Het terrein is niet echt makkelijk te noemen. Strand, maar dan met zand waar je bij elke stap in wegzakt. Boardwalks, maar dan van die boardwalks met missende en verrotte, gladde,  planken. Steile, hoge ladders en natuurlijk heel veel modder. En dan hadden wij nog geluk met het weer. Het was de hele week droog, wat voor minder modder dan normaal zorgde. De riviertjes waar Tjitske & Roel nog doorheen moesten waden (ze hebben de trail een maand eerder gedaan) konden door ons steentje-hoppend gepasseerd worden.

Het was een heerlijke tocht. Het landschap is erg mooi. Elke dag is weer anders wat betreft trail en omgeving. En elke dag sta je weer op een ander strand te kamperen. Dan weer eens met een waterval waar je onder kunt ‘douchen’, dan weer eens met een stroompje waar je in kan zwemmen. Onderweg kom je natuurlijk veel andere hikers tegen. Het is een erg sociaal gebeuren. Iedereen vraagt hoe het gaat, hoe ver het nog is naar A, hoe de camping bij B is, etc. Sommige mensen lopen de trail in een zelfde tempo en daar kun je dus elke avond bij het kampvuur weer je ervaringen mee vergelijken. Erg gezellig!

Samen met het afscheid van het eiland, nemen we hierbij ook afscheid van deze blog! We komen een stuk dichterbij te wonen en hopen jullie vaker in persoon te kunnen zien en bij te kunnen praten! Hartelijk dank aan al onze trouwe lezers :) en tot snel!

 

 

Posted in Foto's, Tripjes | 7 Comments

Sneeuw en zonneschijn

Posted on 21/04/2014 by Joost

Het is dat jullie allemaal wel weten dat we hier al een tijdje zitten, anders hadden jullie het makkelijk op kunnen maken aan de hand van de frequentie van het publiceren van nieuwe verhalen. Die wordt lager en lager… Maar goed, tijd voor een update! Wat is er gebeurd? Wat gaat er gebeuren? Hoe? Wat? Waar?

Berlijn

Eerst maar eens de aanstaande verhuizing. Mid Augustus. Preciezer hebben we het helaas nog niet helemaal. Else heeft afgesproken dat ze per 1 oktober begint in Potsdam. 25 Augustus heeft ze echter een conferentie, in Potsdam. En begin september heeft ze een meeting ergens in Europa (Bern?). Het idee is daarom nu dat we voor 25 augustus in Potsdam zijn en daar blijven. Else is dan nog tot 1 oktober in Canadese dienst en werkt dan vanuit Potsdam. Voor beide universiteiten was dit geen probleem. Dus we verhuizen ergens vóór 25 augustus. Hoeveel vóór die datum hangt dan weer af van Joost, waar hij gaat werken en wanneer dat werk precies begint. Helaas is er niet echt nieuws op dat gebied. Er lopen nog steeds wat sollicitaties bij scholen, maar de scholen reageren erg matig. Wel is er nog steeds de optie om bij de Universität Potsdam te werken, maar Joost wacht eerst de reactie van de scholen af. Joost zijn werk bepaalt ook deels waar we willen gaan wonen in Berlijn. Als we allebei in Potsdam werken heeft het niet zo veel zin om in Berlijn te gaan wonen, maar als Joost in Berlijn werkt en Else in Potsdam dan is het misschien handiger om ergens tussenin te gaan wonen, of gewoon in Berlijn. Kortom, wachten…

Wat hebben we verder gedaan de afgelopen tijd om die tijd te doden?

Montreal en Ottawa

Begin februari hebben we (een zeer klein deel van) het oosten van Canada verkend. In de reading break (week vrij!) zijn we naar Montreal gevlogen. We hebben een paar daagjes Montreal verkend (erg leuke stad!) en zijn toen met de trein naar Ottawa gereisd. In Ottawa hebben we Maarten en Renee-Pier opgezocht (Maarten is een oud-studiegenoot uit Groningen en onlangs geëmigreerd naar Canada en getrouwd met de Canadese Renee-Pier). We konden een paar dagen bij hen logeren en hebben Ottawa verkend. Minder mooie stad dan Montreal, maar zeker wel interessant. We hebben een leuke tour gedaan door het parlementsgebouw (Ottawa is tenslotte hoofdstad van Canada) en hebben zelfs op de publieke tribune het vragenuurtje bij kunnen wonen. Erg grappig om mee te maken! Gelukkig werden de Franstalige parlementariërs vertaald :) Daarnaast heeft Ottawa de grootste ijsbaan ter wereld (zeggen ze): het Rideau Canal. Dit kanaal bevriest volledig in de winter en wordt dan omgetoverd in een schaatsbaan, compleet met -de Canadese varianten van- Koek&Zopie tenten. We voelden ons direct weer even heel erg Nederlands, totdat we de schaatsen gingen huren en er achter kwamen dat we alleen Hockey-schaatsen konden huren. Je gaat je oude vertrouwde Noren er in ieder geval een stuk meer van waarderen…
Wat je ook meer gaat waarderen na een weekje Montreal/Ottawa in Februari is de Victoriaanse winter. Bij ons ligt namelijk bijna nooit sneeuw en is het zeker niet -20…

The most beautiful place known to….

Voor Else was het in februari weer tijd voor de jaarlijkse vergadering in Banff. Elk jaar weer een vergadering om naar uit te kijken, voornamelijk door de diverse en ontzettend leuke groep mensen. Dit jaar met twee noemenswaardige veranderingen: 1) ze was (mede)verantwoordelijk voor de invulling van het programma 2) het was -40!! (Celsius of Fahrenheit maakt dan niet meer uit, lekker makkelijk met zo’n intenationaal gezelschap..). De traditionele buiten-activiteit, snow-shoe-en, gebeurde toen het ietsje warmer was gelukkig, maar nog steeds -20 (Celsius). We hebben heel hard iglo’s gebouwd om ons warm te houden en de sneeuw lollies van maple siroop waren nog nooit zo welkom. Net als de warme douche na afloop…

Santa Barbara

Begin april was het laatste college van Joost zijn vak, en half april was het examen pas. In de periode daar tussen dus tijd om weer eens een tripje te maken! Om niet weer de kou op te zoeken (zie hierboven) heb ik het vliegtuig naar Los Angeles gepakt :) Vanaf daar met de bus naar Santa Barbara om Martijn weer eens op te zoeken. Heerlijke week gehad waarin we van alles gedaan hebben. Paar dagen in Santa Barbara rondgehangen, vervolgens auto gehuurd en naar San Diego gereden. San Diego is een verbazingwekkend leuke stad! We zaten in het midden van het Gaslamp District, een erg gezellige buurt vol met restaurants en cafes. De San Diego Zoo is fantastisch, erg grote dierentuin! En in de haven van San Diego ligt een overweldigend museum: de USS Midway. Dit is een vliegdekschip, gebouwd in de tweede wereldoorlog en in dienst gebleven tot vlak na de eerste golfoorlog. Nu is het een museum dat je, zodra je binnenkomt, direct verandert in een klein jongetje. Een immens groot schip vol met vliegtuigen. Je mocht in cockpitten zitten, je kreeg rondleidingen over de brug, er waren veteranen die uitlegden hoe een katapult op zo’n schip werkt, hoe een vliegtuig kan landen op een vliegdekschip, etc, etc. Ik geloof dat ik de hele dag de muziek van Top Gun in mijn hoofd had zitten. Geweldig museum ;)
Verder zijn we naar Joshua Tree National Park gereden. Mooi park met vele cactussen (cactii?). De bloeiperiode was bijna voorbij, maar gelukkig konden we ook nog een paar cactussen in bloei zien. Daarna terug naar LA. Eerst naar het Huntington geweest: bibliotheek/museum met botanische tuinen midden in Pasadena. Vervolgens naar de LA Dodgers! Mijn eerste honkbalwedstrijd! Nou, ik moet zeggen, waarschijnlijk ook mijn laatste… De ervaring was mooi, maar tering wat is dat een saaie sport zeg! Traaaaag! Duurt laaaaang! De wedstrijd begon om 19h10 en we stonden geloof ik rond 23h30 weer eens buiten. En in die hele wedstrijd is er geloof ik 20 keer een bal geraakt, of zo. De Detroit Tigers wonnen trouwens, met 7-6.
De volgende dag zijn we in een batting-cage gaan proberen om zelf een baseball te raken als hij met 80 mph op je af komt. Dat is, eeuhm, niet gemakkelijk! Een fikse blaar later hebben we het maar opgegeven…
Na nog een middagje mountainbiken was het weer tijd om terug naar huis te gaan!

En verder…

Komende week krijgen we weer bezoek: Piet en Ineke komen een lange week ons opzoeken! Hebben we erg veel zin in. We pikken ze op in Vancouver (moesten we toch zijn om wat zaken te regelen, zie onder…) en zetten ze een week later weer af in Seattle. Tussendoor gaan we nog een paar dagen naar Tofino. Erg leuk!

Eind juni komen Tjitske en Roel langs. Ze waren toch in de buurt (Boston…) en komen daarom ons maar opzoeken. Wat de plannen precies zijn weten we nog niet, maar Tjitske en Roel zijn in ieder geval van plan om de West Coast Trail te gaan lopen.

Eind juli komen Jaap en Annet hier weer (alweer? jep!). Ze gaan eerst een tijdje de Amerikaanse Rockies bekijken bij Denver en komen dan naar ons toe, zodat we met z’n vieren ook de West Coast Trail kunnen lopen. 75 km, 7 dagen lopen, al je spullen op je rug… Flinke uitdaging voor ons comfort-kampeerders met onze doorgaans volgeladen auto! We zijn nu al flink aan het oefenen door flinke einden te gaan lopen elk weekend. 75 km moet dan toch te doen zijn!

Wat zijn verder onze plannen nog? Oh ja, we gaan trouwen!

…

Nu volgt er echt geen lang romantisch verhaal hoor! Het is “gewoon” voor de belasting handiger om in Duitsland getrouwd te zijn, en het werd sowieso wel eens tijd om wat te gaan regelen op dat gebied. Dus, trouwen dan maar! Het plan is om in september in Nederland te gaan trouwen, op ‘De Haere’ nabij Deventer. We houden het heel erg klein en doen ook geen feest (sorry!), maar we hebben er zeker zin in!

Verbazingwekkend veel gedoe om ondertrouw aan te vragen trouwens.. We wonen tenslotte beide niet in Nederland. Ondertrouw gaat via de gemeente Den Haag (die gemeente regelt wel meer dingen voor Nederlanders in het buitenland) en vereist het invullen en aanvragen van heel veel papieren. Geboorteaktes, bewijs van emigratie, verklaring van niet-getrouwd zijn in Canada, eigen notariële verklaring over het niet getrouwd zijn, beide verklaringen opsturen naar het Canadese minsterie van buitenlandse zaken voor authenticatie, beide verklaringen vervolgens naar het Consulaat in Vancouver brengen voor nog een authenticatie, algemene verklaring omtrent nationaliteit, woonplaats en burgerlijke stand aanvragen (in persoon!) bij het Consulaat, etc, etc… Je moet er wat voor over hebben :)

Hieronder de foto’s van de sneeuw……naar de woestijn!

Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes, Werk | 3 Comments

Jetzt Geht’s Los!

Posted on 13/02/2014 by Joost

“Ich bin ein Berliner!” – John F. Kennedy, 6 Juni 1963
“Wir werden zwei Berliner!” – Joost en Else, 12 Februari 2014

En toen was de knoop ineens doorgehakt…

We gaan voor 5 jaar in Berlijn wonen! Else heeft de ‘Schwarzschild Fellowship’ aangenomen. Dit is een 5-jarige onafhankelijke beurs aan het ‘Astrophysik Institut Potsdam’ (AIP). Technisch gezien dus Potsdam,  maar we noemen het maar ‘Berlijn’. Net als Else haar huidige beurs betekent dit dat ze zelf mag weten wat voor onderzoek ze gaat doen. AIP is een erg interessant instituut, met vele mogelijkheden om samen te werken met collega’s daar.

Het AIP heeft ook geholpen met het vinden van een baan voor Joost. Voor in ieder geval een jaar kan Joost deels aan de slag bij de Universität Potsdam, bij de afdeling natuurkunde didactiek. Daarnaast is Joost druk bezig met het solliciteren naar een baan in het middelbaar onderwijs. Het grote voordeel van Berlijn is dat er vele internationale scholen zijn, en ook veel tweetalige scholen.

Allemaal erg spannend, maar we kijken erg uit naar het volgende avontuur! Dichterbij Nederland ditmaal, dichterbij familie en vrienden. We hebben er zin in!

Oh, wanneer? Dat weten we nog niet precies. Waarschijnlijk ergens eind Augustus, maar dat moeten we nog precies uitzoeken.

Posted in Algemeen, Werk | 6 Comments

Laatste jaar…

Posted on 12/01/2014 by Joost

Het is 2014. Dat betekent twee dingen. Eén: we moeten nu echt, echt weer eens de site updaten. Twee: dit is ons laatste jaar in Canada!

We zijn eind 2011 voor 3 jaar naar Canada vertrokken. We zitten nu dus in ons laatste jaar. Nu zou elke niet-astronoom rustig nog een half jaar wachten met solliciteren naar een nieuwe functie en dus het nadenken over waar nu heen te gaan lekker uitstellen. Maar niet voor een astronoom… Else is al sinds zomer vorig jaar aan het solliciteren en is er ook nu nog druk mee bezig. Sommige trajecten voor wetenschapsbeurzen duren erg lang, vandaar (dat jullie niet denken dat ze overal wordt afgewezen.. ;)). We hebben dus een half jaar geleden al na moeten denken over de volgende stap: waar gaan we heen? Blijven we in Canada? Noord-Amerika? Misschien naar Australië? Of gaan we ‘terug’: Europa?

Ondanks dat het ons hier uitstekend bevalt (dat blijkt wel uit onze verhalen, toch?) willen we eigenlijk wel weer richting Europa. Het leven hier is geweldig, werk heel goed, collega’s zijn erg leuk, en de omgeving fantastisch. Maar als we nu op de wat langere termijn moeten nadenken lijkt het ons toch wel erg prettig om wat dichterbij vrienden en familie te zijn. Tijdens de afgelopen kerstvakantie werd dit standpunt weer eens bevestigd: het is geweldig om weer een tijd in Nederland te zijn en vele vrienden te bezoeken. Jullie missen we zeker het meest!

Nu weten we niet of het gelijk weer Nederland kan/zal worden en dus solliciteert Else ook in Duitsland en Engeland. Het Canadese denken over afstand heeft toch wat aanstekelijk gewerkt, dat is toch ook heel erg dichtbij!? Europa is natuurlijk nog veel groter dan alleen Engeland en Duitsland, maar Engeland en Duitsland hebben als voordeel dat de taal niet een heel groot probleem is. Vooral in Engeland spreken ze vrij veel Engels (no shit!) en Duits moet voor ons niet een heel groot probleem zijn. Maar het wordt voor Joost wel erg moeilijk om een baan te vinden in bijvoorbeeld Frankrijk, Italië of Spanje (bij die laatste twee landen niet eens puur en alleen vanwege de taal: probeer daar überhaupt maar een baan te vinden!). En Engeland en Duitsland hebben als voordeel dat daar instituten zitten die voor Else erg interessant zijn. Binnenkort (februari/maart?) horen we waar Else precies welkom is en kunnen we een keuze maken. We houden jullie op de hoogte!

September hebben we voor het laatst een bericht geplaatst op deze site. Wat hebben we in de tussentijd gedaan?
Voornamelijk gewerkt. Wat harder dan normaal. Voor Else vanwege het feit dat er in de afgelopen periode vele deadlines waren voor sollicitatierondes en ook voor andere projecten en voor Joost vanwege het feit dat er ineens twee in plaats van een enkel vak gegeven moest worden.

Ik mocht de afgelopen periode zowel phys214 als phys110 geven. Phys214 is Elektronica, hetzelfde vak dat ik vorig jaar rond deze tijd ook gaf. Dat betekent dat ik vooral bezig ben geweest met het aanpassen van mijn aantekeningen van vorig jaar. Hoe kan ik het anders aanpakken? Wat moet ik verbeteren? Wat werkte goed? Het zorgde er in ieder geval voor dat ik het vak met plezier heb gegeven.
Phys110 is een eerstejaars vak voor studenten Engineering en Science. Dus alle studenten die natuurkunde moeten volgen op de natuurkundigen zelf na. Dat zijn er best veel… De in totaal 650 studenten werden verspreid over 4 sections, ik mocht daar één van geven. Het leuke daaraan is dat je dus voortdurend in overleg bent met de docenten van de andere sections. Daarnaast lag het vak me in het algemeen erg goed: eerstejaars studenten en eerstejaars natuurkunde. Een heleboel collega’s vinden die combinatie verschrikkelijk en geven liever een geavanceerd vak aan ouderejaars, maar geef mij maar eerstejaars! Zo veel verschillen die tenslotte niet van scholieren :). Kortom: ondanks (of dankzij?) het feit dat het wat drukker was met twee vakken heb ik een erg leuke periode gehad.
De huidige periode (net een week van start) is het weer terug naar één vak, phys110. Helaas zonder andere sections om mee te overleggen. Maar omdat het nu vrij druk wordt met Noordhoff heb ik gelukkig voldoende werk om handen.

We hebben natuurlijk niet alleen maar gewerkt, maar ook nog leuke tripjes gemaakt. Zo hebben we vriendin Cassie bezocht die verhuisd is naar Walla Walla Washington. Mooie trip (7 uur rijden) en heerlijk om daar een paar dagen door te brengen. Er is niet veel bijzonders te doen in Walla Walla (ondanks de bijzondere naam van het plaatsje :)), maar het was heerlijk om er een paar dagen tussenuit te zijn en Cassie te zien.
Joost heeft de Tour de Victoria weer gefietst, net als vorig jaar. Het verschil met vorig jaar was alleen dat het regende en stormde… Ik heb wel eens verder gefietst, ik heb wel eens harder gefietst, maar Else heeft nog nooit eerder mijn schoenen hoeven uittrekken , omdat ik dit zelf niet meer kon….
We hebben Jorge zijn familie (exclusief Jorge zelf) een dagje meegenomen naar Salt Spring Island. Lekker wandelen met zijn kinderen over het strand en door het bos, als echt ‘Wilderness Explorers”!
Twee collega’s van Else hebben ons opgezocht. Michelle, vanuit Heidelberg, en Robyn (met Andrew) vanuit Groningen. Leuk om die te ontvangen.
Verder zijn we eind november lekker een weekendje naar een huisje in Campbell River gegaan. Bijzonder weinig gedaan, heerlijk. De hot tub met uitzicht over zee was geweldig.

December hebben we voornamelijk ergens anders doorgebracht: Nederland en Duitsland. Else had enkele afspraken in Duitsland en een vergadering in Bern (ja, dat is Zwitserland ja). Samen zijn we een paar dagen naar Berlijn gegaan, eeuhm, op “verkenning”… En verder hebben we die tijd heel veel vrienden en familie opgezocht. Drie en een halve week vloog voorbij!

Even voor de duidelijkheid: op het nieuws hoor je nu over de ‘Polar Vortex’ in Canada en de VS, noodtoestanden vanwege lage temperaturen, meters sneeuw… Dat is dus hier niet :) Het is hier rond de 5 graden op het moment. Nat. Winderig.
Maar echt, sneeuw, daar doen we hier niet echt aan. In december viel een mm sneeuw. Hele stad in paniek. Stroom  viel uit. Echt waar? Zijn we in Canada???

Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes, Werk | 4 Comments

Erg Bizonder

Posted on 10/09/2013 by Joost

…dat was onze zomer!

Ondanks vrij weinig officiele vakantie (we hebben allebei gewoon gewerkt in de zomer), waren er meer dan genoeg vakantiemomenten! Nu voelde dat ‘werken’ voor mij (Joost) niet bizonder zwaar, gezien ik het vak voor de derde keer gaf, en aan 7 studenten… Noordhoff lag ook redelijk stil in de zomer, dus dat ‘werken’ kostte niet bizonder veel tijd. Ik ben erg blij dat ik nu in ieder geval weer hard aan het werk ben (Hoewel, het is nu 4 uur ‘s middags en ik ben dit aan het typen). De nieuwe periode is begonnen, en ik geef inmiddels twee vakken! Elektronica, net als vorig jaar, aan ongeveer 50 studenten, en daarnaast “Introductory Physics I”, een eerstejaars vak voor Science&Engineering. Omdat de inschrijving bij Engineering veel hoger lag dan verwacht was daar een extra docent nodig, en gelukkig klopte de directeur daarvoor bij mij aan de deur. Erg fijn! Het vorige eerstejaars vak dat ik gaf beviel mij (en de studenten) heel erg goed, dus ik heb erg veel zin in dit vak. Ik geef nu dus Mechanica&zo aan 165 studenten. 165… Nieuw record!
Dat eerstejaars vak is trouwens wel een bizonder gespreid bedje waar ik in kon rollen… De twee andere docenten doen dit vak al jaren en hebben heel veel eigen materiaal gemaakt wat ik allemaal kan gebruiken. De college-aantekeningen van vorig jaar kan ik gewoon gebruiken bij mijn voorbereiding. Ik hoef geen huiswerk na te kijken, want daar gebruiken we een online systeem voor, en tot slot zijn alle toetsen die we afnemen multiple choice. Dus toen de directeur vroeg of ik mijn salaris wilde verdubbelen door een leuk vak te geven, aan eerstejaars, waar voor mij amper extra werk in zat, hoefde ik niet bizonder lang na te denken. (ik geloof trouwens dat hij alleen maar vroeg of ik een extra vak wilde geven… )

Voor mij (Else) lag de werkdruk iets hoger deze zomer dan voor Joost, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd met een geweldige conferentie in Italie (beste conferentie ooit (!) wat hebben we een lol gehad……ik bedoel een hoop geleerd…) en een leuke en interessante workshop in Santa Cruz, Californie.

Maar naast werken hebben we natuurlijk andere dingen gedaan. Zoals kamperen op Salt Spring Island, op een bizonder mooie plek op enkele meters van zee. Joost heeft veel gefietst, met als hoogtepunt een ‘supported group ride’ met de Victoria Wheelers naar Lake Cowichan (zie strava). Dit was een geweldig (bizonder?) mooie tocht van 172 km met iets van 60 man. Ditmaal ondersteund door een auto, twee busjes en zelfs twee motoren die ervoor zorgden dat we bijvoorbeeld elk stoplicht met de hele groep tegelijk konden nemen door gewoon pontificaal op het kruispunt te gaan stilstaan. Voelde me net een pro :) Aangekomen bij Lake Cowichan stond een BBQ klaar, werden de fietsen in een busje geladen en werden wij in een schoolbus weer naar Victoria gereden. En dat voor de totaalprijs van welgeteld NUL dollar. Heerlijk! Erg, eeuhm, bizonder.

En we hebben erg genoten van de quality time met onze geweldige gasten! Met Laura en Joost (Laura heeft ook een Joost, het was maar een klein beetje verwarrend…) zijn we weer bij Botanical Beach geweest (geweldig om een stel biologen daar los te laten). En hebben we weer een dagje Saturna Island gedaan, dolfijnen spotten (de orka’s willen helaas nog niet echt langskomen als wij er ook zijn). We vonden ook nog een alleengelaten baby tussen de rotsen.. bijna waren we gezwicht voor de grote onschuldige ogen om de arme ziel op te pakken, maar we hebben hem (of haar) toch maar achtergelaten voor mama. Wel nadat redder Laura haar flesje water over de baby had heen gegooid… (baby zeehond hoor!)

Begin augustus kwamen Jaap en Annet ons weer opzoeken. Ze zijn in totaal bijna drie weken gebleven. In die tijd hebben we ook weer van alles gedaan. En natuurlijk ook weer gaan whale-watchen. We moesten ditmaal erg ver varen en lang zoeken om een enkele Humpback te zien en bijna dachten we dat we deze keer pech gingen hebben….maar dat viel reuze mee! Ter compensatie sprong die allerliefste walvis maar liefst 6 keer uit het water, flapte met al zijn vinnen en staart en zwom ook nog even op zijn rug voor Mount Baker langs. Mooi fotomoment. Erg aardig van hem. Die lieve Humpback was alleen wel zo ver verwijderd van de haven dat we volgens onze kapitein “on gasoline fumes” de haven binnenvoeren. Het aanleggen was erg lastig voor hem omdat de stuurbekrachtiging zelfs al was uitgevallen. Misschien toch iets eerder tanken volgende keer?
En er is weer gekampeerd op Salt Spring. Else moest helaas gewoon werken. Maar Ryan was toevallig ook net in Canada en wilde heel graag kamperen, dus heeft Ryan maar de plek van Else ingenomen. Flexibele familie die Starkenburgers :)

Met Jaap en Annet zijn we in ons lieve autootje (heeft het keurig volgehouden dit keer!) naar Yellowstone National Park gereden. Meer dan een dag heen en meer dan een dag terug, maar dat was zeker de moeite waard. Het park is een heel bizondere plek. Schitterende natuur met erg veel vulkanische activiteit en erg veel beesten. We hebben daar heerlijk gewandeld, geisers bekeken, watervallen bekeken, gewandeld, voor de tent zitten lezen, vuurtje gestookt op onze kampeerplek (nee, wij waren het niet) en nog meer gewandeld. We zijn één dag erg vroeg opgestaan om wild te gaan spotten. We lazen overal dat je vooral vroeg in de ochtend grote kans had om wolven, beren, elanden en bijzons te zien. Dus zaten we vroeg in de auto, reden we naar een vallei, en hoopten toen wat te zien. Nou… dat is wel gelukt. Het stikte er echt van de bijzons. Naast de weg, op de weg. Voor de auto, naast de auto, achter de auto. Voor onze auto uit lopend. Weg versperrend. Ons koppig negerend. Al met al een heel erg, bizondere ervaring :) Wel erg jammer dat toen we ‘s middags weer langs dezelfde plek reden alle bijzons er nog gewoon waren. Gelukkig leverde de ochtendzon wel mooie foto’s op. We hebben overigens geen wolven of beren gezien. Ook geen elanden. Wel weer heel veel elk. En een coyote.

Na de trip naar Yellowstone hebben we Jaap en Annet afgezet in Vancouver en zijn we naar huis gereden. Zo maar met z’n tweetjes thuis! Dat duurde niet heel erg lang, want na ongeveer twee weken kwamen Adrian en Veronie voor de tweede keer langs! Ze waren al een tijdje in Canada, hebben samen Banff en Jasper verkend en zijn vervolgens met de trein vanuit Jasper naar Vancouver gereden. Voor een ieder die dit overweegt: dit is een fantastisch mooie treinreis! Zeer de moeite waard volgens Adrian en Veronie! Vanuit Vancouver zijn ze naar Victoria gereisd en ze zijn vervolgens bijna twee weken in Victoria geweest. Samen hebben we weer van alles ondernomen. East Sooke Park bekeken, Saturna bezocht, de meiden hebben gewinkeld en Adrian en Joost hebben gefietst. Afgelopen weekend hebben we besteed in Tofino, in een geweldig appartement met een fantastisch uitzicht over de haven van Tofino. We hebben daar heerlijk gerelaxt. Lekker gelezen, gehangen, gewandeld en de meiden hebben zelfs nog gesurft!

En na zo’n bizondere zomer maken we ons nu op voor een aantal minder spannende maanden. Geen reisjes direct in het vooruitzicht en geen gasten…saaie boel hoor!

Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes, Werk | 2 Comments

Zomer! (deel 2)

Posted on 08/07/2013 by Joost

Deel 2, het deel met de mooie plaatjes van Canada! We hebben de afgelopen drie maanden genoten van de plek waar we wonen en zijn er met z’n tweetjes en met vele anderen veel op uit getrokken. Een korte (wij vinden het kort in ieder geval, maar daar zijn de meningen vast over verdeeld) opsomming:

  • Linda & Maarten hebben ons begin mei opgezocht. Ze zijn hier een paar dagen geweest en zijn met z’n tweetjes in onze auto nog naar Tofino geweest (wij konden helaas niet mee, we moesten dat weekend, helaas helaas, naar Jerry Seinfeld!! In het Hockey stadion, natuurlijk).  Ze hebben, ondanks dat het pas begin mei was, geweldig weer gehad in Tofino. Vervelend, als je alleen warme winterkleding mee hebt genomen ;) We hebben schandalig weinig foto’s gemaakt van hun bezoek, we moesten duidelijk nog even inkomen ;) Daarna zijn ze Canada ingetrokken en hebben nog twee weekjes vele binnenlandse attracties gezien.
  • In mei en juni heeft Joost weer gevolleybald. Ditmaal buiten, op gras. Een soort beach volleybal, maar aangezien de stranden hier nogal rotsachtig zijn is gras te prefereren boven strand. Vier tegen vier. Erg leuk om te doen, met een team waarvan 2 van het team van de vorige keren. Erg mooi weer gehad maar ook een paar keer weg geregend… Hoort er bij :)
  • We zijn tijdens het lange Victoria Day Weekend gaan kamperen in Strathcona Provincial Park. Dit ligt in het midden van het eiland op ongeveer 4,5 uur rijden. Lekker met ons tentje op pad, heerlijk! Wel wat koud nog ‘s nachts, maar gelukkig konden we een vuurtje stoken om ons warm te houden. Het park is erg mooi. Het ligt echt midden op het eiland, maar je hebt totaal niet het idee dat je op een eiland zit. Je zit namelijk tussen de hoge bergen, met de sneeuw nog op de bergtoppen…
  • Samen met collega Cassie en een vriend van Cassie zijn we een weekend gaan kamperen bij de Sooke Potholes. Dit park met camping ligt aan het eind van Galloping Goose, een fietspad op een oude spoorlijn. We zijn daarom ook maar op de fiets gegaan. Fietstassen mee, lichte bepakking, en dan maar fietsen! Wel leuk om eens de volle 54 km van de Goose te doen. Geen zware tocht, want omdat het een oude spoorlijn is mag de hellingsgraad niet hoger dan 2% zijn. Omdat onze beide tentjes toch wat te zwaar/groot zijn voor in de fietstassen konden we van Cassie een lichtgewicht tentje lenen. Dus sliepen we in haar ‘Big Agnes’. (..)
    De vriend van Cassie is ook wel een vermelding waard.. Hij valt onder de noemer ‘hard core fietser‘. En wel in die mate dat hij 4,5 jaar achter elkaar gefietst heeft. Van Victoria naar Alaska, naar Zuid-Zuid Amerika en weer terug naar Victoria. Oh ja, binnenkort gaat hij vrij nemen om van Australië naar Europa te fietsen. Via Afrika, waarschijnlijk…
    Cassie is ook al wat meer hard-core fietser dan wij (ze zijn samen in twee weken rond Cuba gefietst) dus we waren al lang blij dat we ze bij konden houden :)
  • Eind mei kwamen Ymkje & Klaas deze kant op. Ditmaal zijn we wel meegegaan naar Tofino. We hadden daar voor 3 nachtjes een erg mooi huisje gevonden, Ocean View, met BBQ en een hot tub op het balkon. Schitterend. We hebben daar geweldige wandelingen gemaakt over het strand en zijn met een watertaxi naar een eilandje gegaan om daar een flinke klim te maken om een beeldschoon uitzicht over Tofino te krijgen. Oh, en we hebben onze eerst Vancouver Island-beer gezien! Langs de kant van de weg bij Tofino. Vanuit de berm aan de andere kant van de weg hebben we mooi wat foto’s kunnen schieten. Wel vanuit de auto natuurlijk… Tofino blijft mooi!
    Ymkje&Klaas zijn daarna nog een aantal dagen in Victoria geweest en hebben flink wat dagtripjes gemaakt. En daarna zijn ook zij het binnenland ingetrokken.
  • Direct na de trip naar Tofino vertrok Joost richting Nederland. Op de universiteit was namelijk een groot congres georganiseerd over.. Social Sciences and Humanities… Maar goed, omdat ze elke collegezaal nodig hadden waren alle colleges voor anderhalve week geannuleerd. En aangezien Air Transat net mooie aanbiedingen had voor vluchten naar Amsterdam… Een weekje Nederland is erg kort natuurlijk, maar toch de moeite waard. En ook wel een uitdaging: in 7 dagen zo veel mogelijk vrienden/familie bezoeken. Elke nacht ergens anders slapen en Nederland door crossen. Gelukkig weten we inmiddels dat Nederland eigenlijk helemaal niet zo groot is, dus zo ver hoef je  niet eens echt te rijden :)
  • Fietsen. Ja, fietsen. Joost fietst nog steeds regelmatig met de ‘Victoria Wheelers’. De ‘group rides’ zijn erg leuk om te doen. Hoog tempo, en in een groep rijden is altijd een stuk interessanter dan alleen rijden. De wheelers hadden onlangs ook twee ‘supported group rides’ georganiseerd. Oftewel: een flinke tocht met een klein groepje waarbij een VW-busje met bevoorrading ons de hele tijd volgt. De eerste tocht was er eentje van 160 km richting het noorden van het eiland en de tweede tocht was er eentje naar Hurricane Ridge in Washington. Die laatste tocht is een jaarlijkse traditie. Elk jaar op Canada Day (1 juli) gaat een grote groep Canadezen (100 man?) met de boot naar Port Angeles om daar Hurricane Ridge op te fietsen. Uiteindelijk de enige echte befietsbare berg in de directe omgeving. Helaas werd dit geen ‘supported’ ride (te duur), dus er was geen busje mee. Maar desondanks een geweldige tocht.
  • Half juni mochten we hier Elske en Marnix ontvangen. Elske had een congres in San Francisco en vloog daarna door naar Victoria (farmaceuten: bedankt voor het mogelijk maken van deze vluchten!). Marnix vloog op Vancouver vanaf Amsterdam. Na een weekje hier te zijn geweest vloog Elske weer terug naar Nederland en vloog Marnix naar Chicago om de bruiloft van een neef bij te wonen. En Benthe en Tieme dan??? Die mochten een weekje bij Pake en Beppe logeren! Naar verluid hebben Pake en Beppe de week overleefd…
    We hebben samen met Elske en Marnix leuke dagtripjes gemaakt en geprobeerd ze zo veel mogelijk te laten zien van Victoria en omgeving. Fietsen huren, parken bekijken (voor het eerst bij ‘botanical beach’ geweest, schitterend strand met (bij laag water dan) allemaal tidal pools vol annemonen, mosselen, zeesterren…), eiland bezoeken, museum in, whale watchen (die laatste twee weliswaar zonder ons). En Elske en Joost hebben nog samen gevolleybald! Joost zijn team kon voor een avond nog wel wat versterking gebruiken, en het jarenlange oefenen in de voortuin in Witmarsum (en in de gang van het ouderlijk huis trouwens, een wonder dat daar nooit iets is gesneuveld…) zorgde ervoor dat broer en zus elkaar in het veld perfect konden vinden! Super leuk om te doen samen!

Tsja, we hebben nog wel meer dingen gedaan, maar deze post is nu echt wel lang genoeg… We beloven dat we de komende belevenissen wat sneller zullen publiceren! Voorproefje:

  • Laura&Joost komen half juli langs. Eerst een weekje in Victoria en daarna trekken ook zij het binnenland in
  • Jaap en Annet komen weer deze kant op, vanaf 1 augustus voor 3 weken. Met z’n vieren gaan we een dikke week op pad, naar Yellowstone!
  • Adrian & Veronie hebben ook hun tweede vakantie naar Canada geboekt. Vanaf eind augustus zijn ze hier. Om maar eens de traditie te doorbreken starten ze in het binnenland en komen daarna onze kant op. Het is eens wat anders :)
Posted in Foto's, Tripjes | 7 Comments

Zomer! (deel 1)

Posted on 08/07/2013 by Joost

Het is zomer! En opeens besef je: het is alweer zomer, en we hebben sinds april al niets meer op onze website geplaatst… Oeps. Daarom maar weer eens een update. Wat hebben we allemaal gedaan?
Puntsgewijs hierbij deel 1: Werk… Vind je dat niet zo interessant en was je vooral uit op mooie Canada-plaatjes dan kun je ook alvast doorzappen naar deel 2!

  • Joost heeft in april ‘Fundamentals of Physics’ afgerond. Erg leuk vak, gaaf om te doen. Trillingen, golven, optica, allemaal op een lekker niveau. Goed gevoel aan overgehouden, en ook de studenten hebben het vak erg gewaardeerd, aan de resultaten van de enquêtes te zien… Inmiddels alweer bijna klaar met de summer course ‘Thermodynamics’. Jazeker, alweer. Ditmaal met een groepje van (op dit moment) 7 leerlingen. Toch wat anders dan de 125 van het vorige vak.. Dit vak geef ik al voor de derde keer, dus ik hoef niet super veel tijd meer te besteden aan de voorbereiding van elk college en merk dat ik alles ook veel beter begrijp. Erg fijn als je een vak aan het geven bent!
    Inmiddels heeft Joost ook een nieuw kantoor gekregen. Aangezien er meer labruimte nodig is wordt de ruimte voor de lab instructors bij het lab gevoegd. De lab instructors komen dan in zijn oude kantoor. De emeritus hoogleraren die zijn kantoor mede bevolkten worden op de vijfde verdieping opgeborgen (erg lullig, de enige verdieping waar de lift niet komt…) en ik ga samen met twee andere sessional instructors naar een ander kantoor. Veel mooier kantoor, beter bureau, meer ruimte, eigenlijk een enorme verbetering! Maar ik ga de oude profs wel een beetje missen… Het was soms best gezellig…
  • Verder druk bezig met Noordhoff. Het boek voor 3HAVO/VWO wordt op dit moment gedrukt en vanaf september gaan scholen aan de slag met de 4 H/V boeken die in december zijn uitgekomen. De 5 H/V boeken zitten nu in de laatste fase, binnenkort gaan deze ook de eindredactie in. En dan binnenkort eens  horen of de boeken ook een beetje verkopen…
  • Else is ook gewoon aan het werk. Naast de gebruikelijke items (graduate students begeleiden, papers schrijven, internationale samenwerkingen opstarten en gaande houden) begeleidt ze momenteel ook een zomerstudent die een paar maanden een project doet met haar en twee andere collega’s. Het is even uitproberen wat je van een Canadese undergraduate studente kunt verwachten en wat niet (lastig als je weinig idee hebt van de vakken die gegeven worden – op Thermodynamica na dan… (daar was ze erg goed in!)). Een andere primeur: voor het eerst waarneemtijd toegekend gekregen op een van de Canadese telescopen als Canadees astronoom (CFHT, zie ons Hawaii avontuur, helaas worden de waarnemingen vanuit daar gedaan zonder dat ik er weer heen hoef)
  • Midden juni ging Else naar Prato, Italie om daar met collega’s te praten over “Small Stellar Systems”. Een erg geslaagde conferentie, leuke en interessante praatjes (ze mocht zelf ook praten) en daarnaast een mooie locatie en natuurlijk…heerlijk eten! Het sociale event was een wijnproeverij :) Wat ook wel uniek aan deze conferentie was, was het tijdsschema. Normaal gesproken  zitten veel conferenties volgeladen met praatjes…en die lopen natuurlijk ook nog eens uit. Deze keer niet. De organisatoren hadden ervoor gekozen iedereen 15 minuten plus 5 minuten vragen te geven…….maar 30 minuten voor elk praatje te “begroten”. Met als gevolg dat we op de eerste dag al enkele uren voor liepen op het schema en we ons begonnen af te vragen of we niet gewoon op donderdag al klaar zouden zijn…. Een beetje jammer voor iedereen die afgewezen was voor een praatje, maar eigenlijk wel prettig want het resultaat was extra lange lunch- en koffiepauzes waarin je veel met collega’s kon overleggen.
  • Na de conferentie was het tijd voor een paar daagjes vakantie in het mooie Toscane met Bernadette en Veronie die uit Nederland overgevlogen waren. Heerlijk!! (En eindelijk een onderwerp voor in ieder geval een paar mooie foto’s ;))
Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes, Werk | 2 Comments

Op een eilandje midden in de grote oceaan..

Posted on 07/04/2013 by else

Een (van de vele) voordelen van in de sterrenkunde werken is dat je nog eens ergens komt. Dan moet je weer eens observeren op La Palma, of in Chili, je hebt eens een vergadering in Banff, en een workshop op Hawaii…

Als zo’n workshop samenvalt met de paasvakantie en als een collega zo vriendelijk is om een college van Joost over te nemen kan je dus heerlijk samen een week op Hawaii zitten.
Nu klinkt Hawaii erg exotisch (en dat is het ook wel), maar voor Canadezen is het een stuk normaler om op vakantie naar Hawaii te gaan. Het is tenslotte maar 6 uur vliegen! Als je dus in de bus naar het vliegveld van Victoria aan de chauffeur antwoordt dat je naar Hawaii gaat, dan is de reactie niet “Wauw! Wat geweldig!”, maar eerder “Goh, waar precies? Oh, op Big Island! Ja, daar ben ik vorige maand ook geweest”. Toch een soort van afknapper…

Maar goed, Hawaii dus. Else vertrok maandag. Vliegen op Honolulu, dagje Honolulu bekijken (lees: een uurtje op het strand van Waikiki tussen het werken door) en dan doorvliegen naar Hilo op  “The Big Island” (het enige eiland dat eigenlijk “Hawaii” heet). Woensdag, donderdag en vrijdag workshop over ngCFHT, laten we dat even uitleggen. Hawaii is natuurlijk niet een willekeurige locatie voor sterrenkundigen. De hoogste berg op het eiland (Mauna Kea) staat helemaal vol met telescopen. Eén van deze telescopen is CFHT, Canada-France-Hawaii-Telescope. En het plan is om deze te vervangen door ngCFHT, next-generation-Canada-etc. (voor de sterrenkundige lezers: hier vind je alle plannen). Dit was dan ook het onderwerp van de workshop. Aan elkaar uitleggen wat voor gaaf onderzoek je wilt doen met deze nieuwe telescoop, wat Else dus ook mocht doen. En…het spannendste onderdeel: Het daarmee hopelijk overtuigen van nieuwe partners (meer landen dus) om dit project te helpen opzetten en financieren. Een wetenschappelijke conferentie met een enigzins politieke onderlaag dus. Er was erg veel enthousiasme, nu maar hopen dat dit idee waaraan Else (een beetje) heeft meegewerkt een werkelijkheid wordt.

Joost is een dagje later vertrokken. Ook weer eerst Honolulu, dagje Honolulu bekijken  en dan doorvliegen naar Hilo. Naast het strand van Waikiki (natuurlijk) ook een uitstapje gemaakt naar Pearl Harbor. Erg indrukwekkend bezoekje. Interessant om te lezen over de aanval op Pearl Harbor en indrukwekkend om alle monumenten te bekijken. En het 12-jarige jongetje dat nog steeds ergens diep in Joost aanwezig is kon zijn geluk niet op met een bezoek aan de “Bowfin”, een onderzeeër uit WO2. Erg gaaf om te zien! (sommige lezers zullen hier waarschijnlijk verbaasd opkijken en stellen dat het 12-jarige jongetje in Joost juist erg aan de oppervlak aanwezig is… soit!)
De volgende dag de volgende box gevinkt: fietsen op Hawaii! Eigenlijk van plan om een stuk van het Iron Man parcours te doen, maar helaas zaten we daarvoor net aan de verkeerde kant van het eiland… Maar fietsen op Hawaii was zeker gaaf! Wel stukje warmer dan fietsen op Vancouver Island… Poeh! Maar mooie 3 uur gefietst.

En vrijdag het grote moment: ons busje ophalen! De “Big Kahuna”, een VW camperbusje uit 1984. Prima onderhouden bus, reed prima en echt ALLES wat we nodig hadden was aanwezig. Van BBQ tot handdoek, strandstoelen tot peper&zout, lantaarn tot watertank en van koelbox tot gasfornuis. Ideaal ding! Voor een ieder die van plan is om naar Hawaii te gaan: huur een camper!

Goed, wat hebben we gedaan? Eerst naar Laupahoehoe, aan de oostkust, vlakbij Hilo. Erg mooie camping waar we direct aan de oceaan stonden! Niet echt zwembaar daar, want de golven braken er op de stenen, maar wel erg mooi om dat natuurgeweld te zien en te horen. Bijzondere plek ook: het was de plek waar in 1946 nog een school stond die dat jaar verzwolgen werd door een Tsunami…

De volgende dag had Else geregeld dat we een rondleiding kregen bij twee telescopen op Mauna Kea, Gemini en CFHT. Eerst naar Waimea rijden (daar zit het hoofdkwartier van CFHT). Daar wachtte Todd ons op, onze gids. Op zijn vrije zaterdagmiddag ging hij ons naar Mauna Kea rijden en ons een middag lang rondleiden, geweldig! Maar goed ook dat hij reed, want wij mochten met ons busje Mauna Kea niet op. Te steile wegen en we hadden ook niet bepaald vierwielaandrijving…  Eerst van Waimea naar het ‘base station’ op 2km hoogte. Daar moesten we per se een half uur blijven, om te wennen aan de hoogte. Joost kreeg daar nog een speciale safety briefing (Else had de briefing vrijdags op de workshop al gehad) waarin de gevaren van het verblijf op grote hoogte worden uitgelegd. Mauna Kea is namelijk 4.2 km hoog… En daar heeft een gemiddeld mens wat moeite met het binnenkrijgen van voldoende zuurstof! Bij het base camp moesten we ook wisselen van auto, want het laatste stuk moest echt in een hele dikke 4WD, aangezien een groot stuk over onverharde weg ging. Het bezoek aan de telescopen was erg interessant. Joost had nog nooit een (grote) telescoop gezien, maar ook voor Else was het interessant omdat ze meedenkt over de nieuwe CFHT terwijl ze de oude nog nooit had bekeken. Onze gids liet ons echt alles zien, van keuken tot spiegel-opdamp-ruimte en van telescoop tot draaibank in het machinehok.
Het enige jammere aan het bezoek was dat het buiten volledig bewolkt was (dus geen uitzicht!!) en dat we aan het eind van de dag allebei koppijn hadden en misselijk waren van het zuurstoftekort.
Aan het eind van de dag reden we door naar “Spencer Beach park“, waar we onze camper parkeerden. Moe. Slapen.

De volgende dag kwamen we er achter waar we eigenlijk stonden: op een geweldige plek! Vlakbij een schitterend strand met heerlijk, helder, warm water waar we de ochtend hebben geluierd. Na een ochtend kwamen we er achter dat we allebei niet echt gemaakt zijn om lang op een strand te hangen en zijn we weer verder getrokken. Via nog een ander strand (toch nog even kijken!) door naar onze volgende camping:

Ho’Okena beach park! Simpele camping maar een schitterend strand met zwart zand. Mooie plek om op het strand te BBQ-en en van de zonsondergang te genieten. Dat deden we dus ook maar. ‘s Avonds in onze camper hebben we het zonnedak open gedraaid zodat we vanaf ons bed de sterrenhemel konden bekijken… Romantisch, niet? ;)

Volgende ochtend vroeg opstaan om op tijd te zijn voor onze snorkelcruise! Met een grote catamaran naar Kealakekua bay gemoterd (We vroegen nog of we de zeilen ook gingen gebruiken. De kapitein keek ons erg vreemd aan….) waar we ongeveer 2 uur de tijd hadden om met snorkels het koraalrif te verkennen. Geweldig! We wachten nog op de foto’s die we gemaakt hebben met de onderwatercamera, want die foto’s moeten nog ontwikkeld worden (ja, echt. Wegwerp onderwatercamera). Vervolgens onze lunch daar gegeten terwijl de spinner dolphins om onze boot heen zwommen. Hadden we al gezegd dat we op de heenweg een walvis zagen?

De volgende bestemming was Punaluu Beach. Weer een strand met zwart zand. Het strand was vooral bekend om de zeeschildpadden die hier rondhangen. ‘s Nachts zitten ze in het water om te eten en overdag komen ze het strand op om uit te rusten. Zo kan je dus zo tegen een zeeschildpad aanlopen!
De camping was prima, maar het was wel wat raar dat we de enigen waren die er ‘s nachts bleven. Geen andere kampeerders behalve wij en een zwerver… je voelt je toch niet helemaal op je gemak maar je kan gelukkig de camper volledig afsluiten en je weet dat je binnen een minuut weg kan rijden :).

Op alweer de laatste dag zijn we naar Hawaii Volcanoes National Park gegaan. Heel Hawaii is eigenlijk niets anders dan het resultaat van een vulkaan, maar de hotspot onder het eiland is nog steeds erg actief en er wordt ook nog steeds meer eiland aangemaakt… We hebben daar al het vulkaan-gebeuren gezien: reusachtige krater, veel stoom, zwavelbronnen, lavavelden, etc. Helaas was het niet mogelijk om actieve lava te zien, daar liep helaas geen weg heen :) De wegen moeten trouwens om de zoveel tijd verlegd worden als de vulkaan weer eens lava de verkeerde kant op heeft laten stromen… ‘s Avonds hebben we nog heel mooi de gloed van de lava in de actieve krater (paar hockeyvelden groot!) kunnen zien weerkaatsen in de stoom die er af kwam. Erg indrukwekkend!

De volgende ochtend zat onze vakantie er helaas al weer op.. Terugvliegen naar Honolulu en dan via Seattle naar huis!

Hier een kaartje om het verhaal makkelijker te maken:

IMG_0543

 En natuurlijk de foto’s van boven water!

Posted in Foto's, Tripjes, Werk | 8 Comments

Is het een walvis?

Posted on 10/03/2013 by else

“Ik zie toch heel duidelijk een donkere vin uit het water komen! En wat het ook is, het is wel groot!!” Met zijn vieren staren we naar het water, om en om turend door de verrekijkers. We zijn walvissen aan het spotten vanaf de beste plek die je daarvoor kunt vinden (aan land dan): East Point op Saturna Island.

Marloes en Marijn, onze Nederlandse vrienden die de afgelopen maanden ook in Victoria woonden zijn tijdelijk verhuisd naar dit kleine eiland dat tussen Victoria en Vancouver ligt. Ze werken daar nog even op een schapenboerderij voordat ze via de VS hun lange reis door Noord-Amerika gaan afsluiten. En wij zijn op bezoek. Om afscheid te nemen en de lammetjes te voeren, een mooie wandeling te maken en natuurlijk om zeebeesten te spotten..hoe groter hoe beter!

De uiteindelijke conclusie was dat we naar een groep zeeleeuwen aan het staren waren die daar lekker aan het spelen waren en af en toe hun grote vin-vormige-voorpoten boven water uitstaken. Helaas geen echte orca’s of bultruggen gezien… Maar wel zeeleeuwen dus, otters en zeehonden en op land verder herten, wilde geiten, roofvogels en een heleboel lieve lammetjes. Die worden op de schapenboerderij helemaal in de watten gelegd, mogen lekker buiten spelen en worden bijgevoerd als ze niet genoeg melk krijgen….

…om ze later in het jaar te kunnen slachten.

Het weer was geweldig voor ons tripje en Saturna eiland is erg steil, het uitzicht was fantastisch! We konden het dan ook niet laten om dit even te posten..al was het alleen vanwege de foto’s :) En dat walvissen spotten moeten we in het (walvis-)hoogseizoen nog maar eens proberen!

Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes | 12 Comments

Het moest maar eens gaan sneeuwen…

Posted on 02/03/2013 by Joost

…want dat doet het hier maar niet.

Teleurgesteld zochten we dan de sneeuw maar op.

Begin februari zijn we op sneeuw-jacht geweest op ons eigen eiland. Na 3 uur rijden bereikten we dan eindelijk iets wat op sneeuw leek. Mount Washington Alpine Resort. Daar aangekomen hebben we de rest van de dag besteed met langlaufen. Heerlijk.
Voor iedereen die denkt “Langlaufen is de makkelijke variant van skiën, je gaat helemaal niet snel en je valt nooit!”: dat is niet waar. Toegegeven, bergop langlaufen is traag en vermoeiend, maar dat is voor elke vorm van skiën het geval. Potentiële energie krijg je niet zomaar natuurlijk, daar moet je arbeid voor verrichten. Maar als je die potentiële energie eenmaal hebt gekregen, dan kan je die ook bij langlaufen omzetten in kinetische energie. Nu lijkt dat bij langlaufen ongevaarlijk: je zit met je ski’s in zo’n loipe, dus je kan nergens heen! Dat is nu precies het hele punt. Probeer maar eens te remmen in zo’n loipe. Dat lukt niet echt… Dus je moet dan gewoon maar hopen dat je ook werkelijk in die loipe blijft en dat de hellingshoek op den duur afneemt tot 0. Het probleem is alleen de bochten in combinatie met zo’n helling. Om in de loipe te blijven moet de loipe namelijk een middelpuntzoekende kracht uitoefenen op je ski’s. En als je meer kinetische energie hebt is deze middelpuntzoekende kracht ook nog eens groter. Als de loipe die middelpuntzoekende kracht niet meer kan leveren dan lukt het de ski’s niet om de loipe te volgen en verlaten de ski’s de loipe in een richting die tangentieel is aan de richting van de loipe op dat punt.

Ik denk dat een groot deel van de lezers op dit moment denkt: “ja, kappen nou, dit is gewoon een technische manier van zeggen dat je op je bek bent gegaan omdat je de bocht uitvloog.” En daar moet ik de lezers gelijk in geven. Else heeft zelfs een mooie halve koprol gemaakt (jullie kunnen je er vast iets bij voorstellen dat vooral het halverwege blijven steken irritant was). Anyway….

De volgende dag zijn we niet meer gaan langlaufen maar zijn we gaan downhill skiën. Het grote voordeel van downhill skiën boven langlaufen is dat de skilift de rol overneemt van het “omhoog skiën” en je dus de broodnodige potentiële energie geeft, waarna je die kan omzetten in kinetische. En op een veel beheersbaardere manier trouwens! Remmen is echt zoveel makkelijker…
We hebben die dag ook maar weer eens een les genomen. Gewoon, om onze techniek weer een beetje bij te laten schaven. Vorige keer dat we er waren hebben we dat ook gedaan, en dat beviel hartstikke goed! Een erg aardige man heeft ons toen met heel veel geduld veel geleerd. Dus..
Dat was ditmaal toch wat anders… Een wat oudere vrouw was ditmaal onze instructeur (-trice dus) en het enige wat ze eigenlijk deed was ons, op moordend tempo, voorgaan in het afdalen. “Nu gaan we deze kant op!”- en weg was ze… Als je dan eindelijk de instructrice had teruggevonden vertrok ze alweer naar het volgende punt, en zo ging dat twee uur lang door. Meer een gids dus.. Ze heeft ons wel wat meer blauwe en zwarte routes laten nemen, die we normaal nooit hadden genomen. En ook qua tempo werden we goed uitgedaagd. Maar kan nou niet zeggen dat ze echt instructies gaf, wat je toch wel verwacht van iemand met de omschrijving “instructrice”.
Uitgeput reden we aan het eind van het weekend weer naar huis, ons afvragend hoe mensen in godsnaam een WEEK lang op wintersport kunnen, als we al bekaf zijn na een weekend….

Meer sneeuw nog? Ja! Want ik (Else) had weer zo’n leuke CIFAR Junior Fellow vergadering in het mooie Banff (net als vorig jaar, zie hier)…en de week erna nog een vergadering van alle mensen betrokken bij CIFAR cosmology and gravity, ook in Banff! Beide vergaderingen waren erg leuk en leerzaam. Met alle Juniors hebben we dit jaar als sociale activiteit met iedereen op snowshoes in de sneeuw gespeeld. Wat een ideale team-building activiteit bleek te zijn, want iedereen zakte wel een paar keer weg in de diepe sneeuw (vooral kleine boompjes zijn gevaarlijk, die zorgen voor luchtzakken onder hun takken). En dan kon iemand je komen “redden” om vervolgens ook in de sneeuw te zakken. Gelukkig waren we met veel, dus kwamen we er met z’n allen uiteindelijk wel uit. En we hebben nog een heuse snowshoe-race gehouden!
Tussen de Junior Fellows meeting en de Cosmology en Gravity meeting zaten een paar dagen en dus besloot ik om in de tussentijd even Banff te verlaten en naar Lethbridge te reizen. Daar heb ik een paar dagen doorgebracht bij de gastvrije familie van der Wiel (Matthijs is een oud-collega die Victoria ook al eens bezocht, zie hier) en hun erg schattige twee zoontjes. Er was tijd voor een dagje de toerist uithangen en verder heb ik gewerkt op de universiteit en een colloquium gegeven. Lethbridge is een stadje op de prairie, een hele andere omgeving dan Victoria, erg leuk om dat ook te zien!

Omdat Else haar laatste meeting in Banff samenviel met het begin van mijn reading break vloog ik (Joost weer) op een vrijdag naar Calgary om vervolgens naar Banff te rijden. De vergadering was weer eentje van het mooiere soort: ‘s ochtends vergaderen, ‘s middags tijd om te skiën en dan eind van de middag weer vergaderen. Zaterdagmiddag zijn we bij Banff gaan langlaufen (niet eens onderuit gegaan!). Zondag was er alleen ‘s ochtends nog een vergadering en zijn we ‘s middags naar Lake Louise gaan rijden om ook daar te gaan laufen, maar het meer betoverde ons zo dat we de middag hebben besteed OP Lake Louise. Wandelen op het meer in de winter is absoluut geweldig! (Het wandelen op Lake Louise is in de zomer waarschijnlijk ook geweldig, maar minder haalbaar).

Op Else haar verjaardag (de maandag) zijn we weer naar Lake Louise gereden om daar te gaan downhill skiën. Het skigebied rond LL is echt fantastisch! Grootste gebied van de Rockies, geweldige sneeuw (had de dag ervoor nog gesneeuwd), en erg veel routes waar we uit konden kiezen, waarbij je skiliften had op drie verschillende hellingen. En ditmaal hebben we ons zonder gids/instructrice uitstekend vermaakt. Heerlijke dag gehad!

De volgende dag nog wat rond een meer gewandeld, teruggereden naar Calgary en naar huis gevlogen. Terug naar het sneeuwloze Victoria. We konden de mutsen weer opbergen. Joost dan, want ik (Else weer) moest nog voor een paar dagen naar Toronto om daar aan mijn andere beursgevende organisatie (CITA) uit te leggen wat ik aan het doen ben met hun geld. Samen met andere CITA National Fellows uit het hele land. In Toronto was ook sneeuw maar dit keer van die natte troep-gevende-op-de-grond-en-vies-in-je-gezicht-waaiende soort (tja, na zoveel sneeuw word je kieskeurig…)

We zijn nu wel weer samen in Victoria en het is hier op het moment zelfs boven de 10 graden! Dat komt door een bijzonder fenomeen: de “Pineapple Express”. Dit is een front met warmere, vochtige lucht dat vanuit Hawaii deze kant op komt. Iets hogere temperaturen maar met veel regen. We gaan over een paar weekjes Hawaii verblijden met een tegenbezoekje :)

Posted in Algemeen, Foto's, Tripjes | 4 Comments